Cóż to za fantastyczna płyta! Świetnie brzmiąca i rozszerzona o ponad 45 minut edycja ponoć pierwszego rockowego longplaya wydanego w Hiszpanii! Wcześniej lokalne grupy nagrywały tylko single... Zrealizowany latem 1970 roku, wyśmienity debiutancki album zawierał skondensowaną dawkę soczystego, rozimprowizowanego, niemal transowego, zaśpiewanego po angielsku heavy-prog-rocka, z dźwiękiem mocno przesterowanych gitar (jedna z efektem wah-wah, druga z fuzzem - to fakt!) i wszechobecnych organów - z wyraźnymi wpływami psychodelii. Moim zdaniem jest to pierwsza trójka hiszpańskiego rocka - obok genialnego LP grupy Pan Y Regaliz (1971) i płyty Eduardo Borta (1975)! Głównym punktem albumu był 25-minutowy, dwuczęściowy, tytułowy kawałek nagrany ponoć na żywo w studio - teraz bez cięcia w połowie! Natomiast okładka ponoć spodobała się samemu Salvadorowi Dali! Zresztą na jednym ze zdjęć z CD legendarny malarz pozuje razem z zespołem! Podkreślam: pod względem jakości dźwięku ta edycja bije na głowę edycję hiszpańską, z wyraźnymi trzaskami winylu! Sześć bonusów (kolejne doskonałe 40 minut) pochodziło z tej samej sesji nagraniowej i w niczym nie ustępowało dużej płycie. Ponadto dodano trzy nagrania z wczesnych, psychodelicznych singli. Absolutny mus!